23 April 2015

Amsterdam

Persbericht

DE PIJN VAN DE ARMENIERS IS DE PIJN VAN ONS ALLEN,

Precies honderd jaar geleden, op 24 april 1915 heeft de Ottomaanse overheid alle Armeense intellectuelen in Istanbul gearresteerd. De toenmalige regering werd geleid door Talat, Enver en Cemal Pasha van het Comité voor Eenheid en Vooruitgang.

Deze arrestatie was het begin van een reeks pijnlijke en tragische gebeurtenissen. Honderdduizenden Armeniërs in Anatolië, kinderen, vrouwen en ouderen, werden verdreven naar de Syrische woestijnen. Lokale bestuurders hebben aanvalsgroepen samengesteld om de burgerbevolking aan te vallen en te vermoorden. Honderdduizenden onschuldige mensen werden op een barbaarse wijze gedood. De achtergebleven vermogens van de Armeniërs werden geplunderd. Dit was een daad van etnische zuivering.
De Verenigde Naties hebben in 1948 besloten dat ‘genocide’ en etnische zuiveringen een misdaad tegen de menselijkheid zijn. Dit besluit heeft geen terugwerkende kracht. Daarom vechten de Armeniërs tot op de dag van vandaag voor de erkenning van de gebeurtenissen van 1915 als genocide. Echter nationalistische kringen in Turkije verzetten zich daartegen.

Ongeacht de vraag of de gebeurtenissen in 2015 onder de definitie van ‘genocide’ vallen, kan niemand de omvang verhullen van deze tragische gebeurtenissen. Het mag niet vergeten worden dat honderdduizenden burgers vermoord zijn. De pijn van hun kleinkinderen, die verstrooid zijn over de hele wereld, kan niet genegeerd worden. Onze taak als kinderen van dit land is: 1: om ons in te leven hun ervaringen, 2: hun verdriet te delen, 3: ervoor te zorgen dat de feiten kunnen worden besproken, 4: onze geschiedenis onder ogen te zien. Dit moeten we doen om herhaling van soortgelijke gebeurtenissen te voorkomen, opdat onze kinderen weer vrienden kunnen zijn en samen kunnen leven. We hebben samen te leven in vrede als buren. Vijandigheid is altijd onhoudbaar. Het komt niemand ten goede.

In dit verband mag de Republiek Turkije, als erfgenaam van het Ottomaanse Rijk, het georganiseerde karakter van deze tragische gebeurtenissen niet ontkennen en haar toevlucht nemen tot chauvinisme. Op basis van het ideaal van broederschap tussen de volkeren moeten goede betrekkingen met de Republiek Armenië en de Armeense diaspora worden aangeknoopt. De grenzen met Armenië moeten worden geopend en gemeenschappelijke culturele projecten moeten worden ontwikkeld. Om alle aspecten van de gebeurtenissen van 1915 op te helderen moeten alle archieven worden geopend . Tevens moeten onafhankelijke wetenschappelijke studies ondersteund worden. De schoolboeken moeten gezuiverd worden van geschiedvervalsing en er moet een eind komen aan de vijandige houding jegens Armeniërs. Geconfisqueerd vermogen moet worden teruggegeven aan de Armeniërs en als dit niet mogelijk is moet hun verlies worden gecompenseerd. Kinderen en kleinkinderen van de Armeense slachtoffers moeten als ze dat willen het staatsburgerschap krijgen. Echter, met deze inspanningen worden vrede en vriendschap hersteld.

Wij achten het onze plicht om het lijden van onze Armeense broeders te delen. Wij veroordelen de Regering van de Turkse Republiek voor hun chauvinisme. Wij zullen doorgaan met onze inspanningen om vrede en vriendschap te sluiten met onze Armeense broeders.

Nederlands Turkse Arbeiders Vereniging (HTİB)

Categorieën:alii